بررسی تأثیر مداخله آموزشی بر تنیدگی شغلی در پرستاران

مقدمه: کار در حرفه پرستاری اغلب تنیدگی زا است. سلامت پرستاران می تواند تحت تأثیر عوارض خطرناک تنیدگی قرار گیرد. استراتژی های مقابله با تنیدگی عناصر کلیدی برای پیشگیری از عواقب تنیدگی در پرستاران است. روش های مثبت اندیشی به عنوان تکنیکی جهت کاهش تنیدگی شناخته شده است. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر مداخله آموزشی مثبت اندیشی بر تنیدگی شغلی پرستاران صورت گرفته است. مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی، 105 نفر از زنان پرستار یکی از بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی تهران به روش سرشماری انتخاب شدند. ابتدا پرسشنامه مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه تنیدگی شغلی پرستاری جهت پیش آزمون توسط واحدهای پژوهش تکمیل گردید. سپس مداخله آموزشی طی یک جلسه 2ساعته سخنرانی با با پرسش و پاسخ جهت آشنایی پرستاران با مثبت اندیشی برگذار شد، بهد از جلسه آموزشی 6 پوستر و هر کدام به مدت 5روز در برد آموزشی هر بخش نصب شد که حاوی جملات الهام بخش و تشویق کننده به مثبت اندیشی بود. 3ماه پس از پایان مداخله آموزشی پرسشنامه تنیدگی شغلی پرستاری مجدداً توسط جامعه پژوهش تکمیل و جمع آوری شد. برای تحلیل داده ها از نرم افزار spss استفاده شد. نتایج: 1/38% از واحدهای پژوهش در محدوده سنی 40-30سال بودند. 5/69% از پرستاران تنیدگی شغلی شدید داشتند. ابعاد استرس شغلی رنج و مرگ بیمار با میانگین و انحراف معیار 77/3± 15/24 و سپس بعد بارکاری با میانگین و احراف معیار 96/2± 85/19 تنیدگی زاترین عوامل در واحدهای پژوهش بودند. اختلاف میانگین تنیدگی شغلی قبل و بعد از مداخله آموزشی معنی دار بود (001/0>p) و نشان دهنده اثر مثبت مداخله آموزشی بود. نتیجه گیری: میزان تنیدگی شغلی دراکثر واحدهای پژوهش شدید بود. مداخله آموزشی مثبت اندیشی باعث کاهش تنیدگی شغلی در زنان پرستار موجود در جامعه پژوهش شد.